เมื่อได้ข่าวคนฆ่าตัวตายทีไรดิฉันจะใจหายทุกครั้ง นับวันก็ยิ่งมีคนคิดสั้น ตัดสินใจจบชีวิตตัวเองมากขึ้นทุกที ทั้งๆ ที่คนเราต้องเสียชีวิตเพราะโรคร้ายสารพัดอย่างอยู่แล้ว แต่ก็ยังไม่วายมีบางคนฆ่าตัวตาย
จิตแพทย์บอกสาเหตุส่วนใหญ่ว่า ถ้าไม่เป็นเพราะรักตัวเองมากเหลือเกิน ก็เกลียดชังตัวเอง เกินไป!
ทุกคนที่คิดสั้นมักจะมีเหตุผลง่ายๆ ว่าหนีปัญหา! หนีความทุกข์! ราวกับรู้แน่ว่าเมื่อสิ้นลมหายใจแล้ว จะไม่ต้องพบกับความเดือดร้อน หรือทนทุกข์ทรมานอีกต่อไป
แน่ใจหรือคะว่าตายแล้วจะพ้นทุกข์?
ดิฉันมีประสบการณ์สยองในเรื่องนี้ แต่ไม่ใช่ว่าเคยคิดฆ่าตัวตายหรอกค่ะ สุนัขข้างถนนยังไม่คิดสั้นนี่นา ถึงจะอดมื้อกินมื้อก็ยังรักชีวิตตัวเอง ล้วนแต่กระเสือกกระสนดิ้นรนเอาชีวิตรอดโดยไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ใครคิดสั้นน่าจะดูไว้เป็นตัวอย่างนะคะ!
คือดิฉันได้พบกับวิญญาณที่ล่องลอยอยู่ในมิติอื่น แสนจะทุกข์โศกจนน่าใจหาย...วิญญาณทุกดวงล้วนแต่เสียใจมากๆ ทั้งนั้น ถ้าเรียกเวลาย้อนกลับได้พวกเขาจะไม่มีวันฆ่าตัวตายอย่างแน่นอน! แต่สายเสียแล้วค่ะ...เพราะอารมณ์วูบเดียวแท้ๆ
เมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง ดิฉันเช่าอพาร์ตเมนต์อยู่แถวถนนเพชรบุรีตัดใหม่หลังจากเรียนจบ ได้งานทำก็ย้ายมาเช่าที่นั่นอยู่คนเดียวเพราะใกล้ที่ทำงานดี
ห้องพักกลางเก่ากลางใหม่ ชอบที่ไม่มีใครมาจุ้นจ้านเหมือนหอพัก อย่างมากเห็นหน้ากันบ่อยๆ ก็ยิ้มให้กัน ทักทายกันคำสองคำแล้วแยกย้ายเข้าห้องใครห้องมัน
พูดถึงเปลี่ยวก็เปลี่ยวน่าดูนะคะ โดยเฉพาะตอนกลางคืนที่มีแต่ทีวีหรือเสียงเพลงเป็นเพื่อน...ท่ามกลางความเงียบเชียบเยือกเย็น คล้ายมีสายตาหลายคู่กำลังจ้องมองอย่างเร้นลับ ไม่ว่าจะกินข้าว ดูทีวี อาบน้ำ หรือแม้แต่ยามหลับนอนก็ตามที!
ดิฉันเป็นคนหัวเก่า เพราะพ่อแม่สั่งสอนมาตั้งแต่เด็กๆ สมัยอยู่ต่างจังหวัด ว่าให้ไหว้เจ้าที่เจ้าทาง อย่าลบหลู่ดูหมิ่น ข้อสำคัญคืออย่าลืมสวดมนต์ไหว้พระก่อนนอนเป็นอันขาด เพื่อความเป็นสิริมงคลของตัวเอง ที่แน่ๆ ดิฉันทำใจแล้วว่าห้องเช่าค่อนข้างเก่าแบบนี้ ต้องมีคนหมุนเวียนเปลี่ยนหน้ากันมาพัก อาจจะหลายสิบคนแล้วได้...เรื่องคนตายน่ะมีแน่...ฆ่าตัวตายน่ะซีคะ!
แค่สัปดาห์แรกดิฉันก็เริ่มฝันร้ายค่ะ!!
ภาพในฝันคือห้องพักนั่นเอง มีคนกลุ่มหนึ่งราว 5-6 คน ทั้งหญิงและชายในวัยหนุ่มสาว กำลังนั่งคุยกันในห้องด้านหน้า ทุกคนหน้าตาเป็นปกติ แต่งตัวคล้ายเพื่อนฝูงเข้ามาเยี่ยมเยียนกัน ไม่มีเลือดหรือร่องรอยบาดแผลอะไรเลย
ที่น่าสยองคือ ดิฉันรู้ว่าพวกเขาทุกคนตายไปหมดแล้ว ภาพที่เห็นเป็นเพียงวิญญาณเท่านั้นเอง!
"ฉันท้องไม่มีพ่อ" ผู้หญิงที่นั่งบอกกล่าว "ไอ้คนที่เป็นตัวการบอกว่าฉันท้องกับใครไม่รู้ แล้วมาโยนบาปให้มัน ทั้งแค้นทั้งเจ็บใจ จะไปทำแท้งก็กลัว จะกลับบ้านก็ไม่กล้าสู้หน้าพ่อแม่เลยคิดว่าตายดีกว่า...ถ้ารู้ว่าพ่อแม่เสียใจแทบจะตายตาม บอกว่าท้องไม่มีพ่อก็ให้อภัย! โธ่...ฉันคงไม่ฆ่าตัวตายแน่ๆ เลย"
ดิฉันไม่ได้ยินเสียงนั้นตามปกตินะคะ แต่คล้ายกับรับรู้ทางจิตมากกว่า!
"ผมเห็นแฟนควงกับคนอื่น" เสียงแหบเครือของชายหนุ่มดังขึ้นมาบ้าง "พอเข้าไปถามเขากลับบอกว่ายังไม่รู้อีกเหรอ? งี่เง่าที่สุด...ผมเมาเละเลย กลับเข้าห้องก็ดื่มต่อ ไม่รู้จะอยู่ทำไม เลยพุ่งออกไปทางระเบียง! เมื่อนึกได้ก็สายเสียแล้ว...ผู้หญิงดีๆ ยังมีอีกมากมาย ทำไมผมคิดสั้นบ้าๆ ยังงั้นก็ไม่รู้"
"ฉันสอบตก อายเพื่อน กลัวพ่อแม่จะเสียใจ..."
"ผมถูกพ่อดุว่าเอาแต่เที่ยวเตร่ คบเพื่อน มั่วเหล้า ไม่รักดี ก็เลย..."
"ฉันเป็นไมเกรน ปวดหัวมาก คิดว่าไม่มีทางรักษา! ถ้ารู้ยังงี้..."
ดิฉันเห็นพวกเขาส่ายหน้าเศร้าๆ ก้มหน้าคล้ายจะซ่อนน้ำตาของความเสียดมเสียดายชีวิตในวัยหนุ่มสาวสุดขีด! แต่ก็สายเสียแล้ว...ภาพของหญิงชายเหล่านั้นค่อยๆ เลือนรางจางหายไป แม้จะไม่หวาดกลัวแต่ดิฉันก็รู้สึกเยือกเย็นวังเวงใจอย่างบอกไม่ถูก
ถ้าใครคิดจะฆ่าตัวตายก็ขอให้เลิกคิดนะคะ...คนที่รักเรา ห่วงใยเราแท้จริงยังมีอยู่...ตัวเองก็ไม่ต้องกลายเป็นวิญญาณที่ต้องร้องไห้ไปตลอดกาลด้วยค่ะ!
ขอบคุณ แหล่งที่มาหนังสือพิมพ์ ข่าวสด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น